O metodzie

Terapia tańcem i ruchem (DMT) należy do nurtu psychoterapii zorientowanych na działanie (podobnie jak terapia Gestalt), jest także formą artepsychoterapii. Oparta jest na idei, że ciało i umysł są nierozłączne – ruch ciała odzwierciedla wewnętrzny stan emocjonalny człowieka, zaś zmiany w ruchu mogą prowadzić do zmian w psychice, tym samym wspomagając jego rozwój. W odróżnieniu od będącej metodą komplementarną choreoterapii, psychoterapia tańcem i ruchem może być stosowana jako samodzielna metoda leczenia. Choreoterapia najlepsze efekty w pracy terapeutycznej (stosowanej w psychiatrii) przynosi jako metoda uzupełniająca proces leczenia farmakologicznego oraz psychoterapii werbalnej, to też bazuje na pracy teamu terapeutycznego.

Od narodzin tej formy terapii na początku lat 40., DMT zyskała na świecie dużą popularność, początkowo jako forma psychoterapii dostępna osobom, które mają trudności z werbalnym porozumiewaniem się, z czasem jako metoda praktykowana w leczeniu wielu chorób i zaburzeń, stosowana zarówno w formie indywidualnej, jak i grupowej. Obecnie psychoterapię tańcem i ruchem praktykuje się w wielu szpitalach psychiatrycznych, onkologicznych, domach opieki społecznej, domach dziecka, ośrodkach leczenia uzależnień, a także w ramach programów promocji zdrowia psychicznego.